حالا به نور چراغ‌های شهری فکر می‌کنم که یک دنیا دوره. یک دنیای واقعی واقعی. 
یاد روزهای زمستون چند سال قبل می‌افتم که وبلاگش رو می‌خوندم و حسش برام شبیه کشف دنیاهای جدید بود. شبیه نسکافه‌ی غلیظ صبح زود و سرمای دلچسب روزهای اسفند.

کاش همه همین‌جا خوشبخت بودیم. همه پیش هم. 
کاش هیچ‌کس خسته نمیشد.